Boléro (2024)

Biografisch drama over de in Frankrijk geboren musicus en componist Maurice Ravel [Raphaël Perzonnaz], de man die verantwoordelijk is voor ‘Boléro’, een van de populairste muziekstukken van de 20e eeuw dat sinds haar verschijning in 1928 in talloze bewerkingen (en muzikale genres) is opgenomen en uitgevoerd. “Een melodie van een minuut dat zich 17 keer herhaalt en eindigt in een catastrofe. Net als het leven”, zo omschrijft Ravel het stuk dat hij na een writer’s uiteindelijk in twee weken schreef als ballet voor diva Ida Rubinstein [Jeanne Balibar]. Ravel is een uiterst complex persoon: kil, afstandelijk en moeilijk te doorgronden. Personnaz is briljant in de hoofdrol, maar Fontaine vraagt veel geduld van de kijker. Flashbacks verklaren Ravels persoonlijkheid en de sterke ondersteunende cast (met Balibar als uitblinker) helpt de aandacht vast te houden. In de tweede helft, waarin Ravel zich meer open stelt voor ‘het leven’, beweegt de cinematografie van Christophe Beaucarne mee met de persoonlijkheid. Een zorgvuldig opgebouwd drama en een eerbetoon aan een onderkend muzikaal genie, ook al zijn de twee scènes waarin een deel van ‘Boléro’ wordt uitgevoerd muzikale en cinematische huzarenstukjes. De slotscène is onvergetelijk, dus schroom niet om tijdens de eindcredits de tijd te nemen om op adem te komen.