Ninotchka (1939)

Uitstekende film waarin drie Russische spionnen in Parijs arriveren om daar juwelen te verkopen. Vermakelijke personages en vooral heerlijke, scherpe dialogen (mede uit de pen van Billy Wilder). De verschillen tussen het communisme en kapitalisme leveren grappige scenes op. Wat de cast betreft, steekt Greta Garbo er met kop en schouders bovenuit.

Het zegt iets over de nog meer stereotiepe carrière van veel Hollywoodacteurs, dat de film werd gepromoot met 'Garbo laughs'. Vergelijk het nu met als een film zou uitgebracht worden met 'Tom Hanks as a bad guy'. Nochtans kon de film rekenen op Ernst Lubitsch en schrijver Billy Wilder. Grote namen op het vlak van de oude komedies. De film zelf lijkt wel wat verouderd. Visueel is het ook niet zo bijzonder. We spreken over het filmjaar 1939 toen Hollywood nog glamour had met titels als Gone with the wind, Wizard of Oz en Mr. Smith goes to Washington. In Ninotchka gaat het vooral over Russen (nog voor de Koude Oorlog), maar zie je ook iemand op het treinstation de Hitlergroet brengen. De oorlog was nog niet begonnen, de impact van zo'n groet was nog niet bekend toen. Gelukkig kan de film wel rekenen op een komisch script. Het trio Russische spionnen is best wel leuk om te zien. En ook Garbo is de moeite als een Russische spion in Amerika. Het gaat haar beter af dan wanneer ze begint te lachen, want dat komt dan weer geforceerd over ironisch genoeg. Ook de chemie met haar tegenspeler Melvyn Douglas is maar mager. Het is Garbo die de show steelt. En je ziet dat ze nog uit de tijd komt van de stomme film. Hoe ze in de spiegel bezig is met haar hoed bvb. Langs de andere kant zal Garbo enkel met deze film nooit een legende geworden zijn. Leuke film dankzij de nodige vakmensen en Garbo, maar de titel verdwijnt gemakkelijk tussen de concurrentie van dat jaar. En Garbo, Lubitsch en Wilder hebben elk al beter gedaan.

Silk stockings had ik al eerder gezien dus toen in een recencie naar dit origineel werd verwezen werd ik nieuwsgierig en wou ik deze versie perse ook zien om een vergelijking te maken . Dit keer dus geen filmproducent en een componist maar een serieuzer thema als uitgangspunt in de vorm van juwelen die door de russische staat moeten worden verkocht in parijs . de 3 afgezanten moeten de juwelen verkopen maar worden gedwarsboomd door de rechtmatige eigenaresse vervolgens worden de afgezanten verleid door de westerse geneugten des levens waarna moskou een nieuwe vazal stuurt in de vorm van ijskonijn Garbo. Garbo doet het net iets overtuigender dan haar remake versie maar de romance is eigenlijk net zo gehaast uitgewerkt . beide versies hebben zo hun charme maar ik geef toch licht de voorkeur voor silk stockings