That Thing You Do! (1996)

Redelijk maar té cliché voor woorden soms. Op zich hangt er inderdaad ee relax sfeertje. Het nummertje ben je tegen het einde van de film wel compleet beugehoord, maar het heeft nog wel iets vrolijks. Hoe iedereen compleet losgaat op dat nummertje zorgde voor enkele opgeheven wenkbrouwen, maar dat zal wel een "toen deed men dat nu eenmaal zo"tje zijn. De fall in dit soort films is altijd een stuk minder interessant, aangezien het zowat het enige positieve aan de film (het luchtige sfeertje) breekt. Voor drama is het allemaal te karikaturaal, dus begin er dan ook maar niet aan. Ook enorm vreemd vond ik hoe de finale een romance wordt, terwijl die in de rest van de film maar als zijlijntje diende. De hele film lang gaat het over de band, de band, en het nummer, maar als de film z'n einde nadert moet het ineens over liefde gaan . Verder duurt het ook iets te lang en heb ik niet erg veel met het hele 60s sfeertje, maar binnen dat concept is het een redelijk vermakelijk filmpje dat niet echt irriteert. 2.0*

Leuk om die jonge koppies te zien. Steve Zahn vind ik altijd wel vermakelijk, Hanks is wisselend en Tyler blijf ik een mooie vrouw vinden. De film kijkt redelijk weg, en hoewel het soms een tikkeltje saai dreigt te worden wordt dit wel weer snel opgelost. Soms lijkt het alsof de film niet weet welke richting het op wil, denk dat dat het voornaamste probleem is. Met de muziek was ik ook al snel klaar, na een paar keer wist ik het wel en kon ik het niet meer horen. Daarbij komt ook dat het vaak stoffig en droog aanvoelde, het had wel wat verfrissender gekund. Of in ieder geval de grappen, die ook niet altijd even geslaagd waren. Jammer.

Een met liefde gemaakt niemendalletje. Ik had deze film opgezocht omdat ik op YouTube struikelde over iemand die helemaal in de lettertypes zit, filmpjes maakte over hoe in films vaak lettertypes gebruikt worden die qua tijd helegaar niet kloppen, maar deze film als voorbeeld noemde waar het wél goed was. Ik heb tijdens het kijken niet echt naar de lettertypes gekeken, maar je merkt wel dat er veel aandacht was voor de props en zo, dus dat is al een teken dat de film met aandacht gemaakt is. Ik was wel teleurgesteld in het verhaaltje. Dit soort coming of age verhaaltjes zijn a dime a dozen, en heeft ook hier niet veel om het lijf. Wie ben ik, wat kan ik, hoe vind ik mijn weg in de grotemensenwereld, ontluikende liefdes -gaap -. Maar toch werd ik langzamerhand wel overgehaald door de karakters en het acteerwerk. Heus niet zo slecht. Let bijvoorbeeld op de portier aan de eind, dat is toch best een leuke rol en ook leuk ingevuld. Alleen wel jammer dat Hanks voor de hoofdrol iemand gecast heeft die wel erg veel op hemzelf lijkt. IJdeltuit.