Hiroshima Mon Amour (1959)

Mooie beelden, mooie soundtrack maar te veel en bovendien nogal oninteressante dialogen. Ook de personages konden mij niet helemaal bekoren. De beelden van Hiroshima van 1945 maar ook die van 1959 daarentegen zijn indrukwekkend en interessant. De totaal verwoeste stad na de atoombomaanval had men toch weer snel opgebouwd hoewel van het Hiroshima van 1959 ook niet veel meer overgebleven is als we dat moeten vergelijken met de beelden van nu. De depressief aandoende soundtrack paste trouwens wel goed in deze nu niet bepaald vrolijke film. Kort samengevat: Zeker geen slechte film dit debuut van Resnais maar het komt in de verste verte niet in de buurt van zijn tweede film, het schitterende "L' Année Dernière a Marienbad", voor mij nog altijd een van de mooiste films in de geschiedenis van de cinema. 3,5* na herziening

Nee, met Alan Resnais is het altijd lachen. In 'Nuit & Brouillard' toonde hij beelden van de concentratiekampen en in 'Hiroshima, Mon Amour' krijg je de verwoestingen, verwondingen, misvormingen en lijken na de atoombom te zien. Dat alles gelardeerd met een net zo vrolijk stemmend verhaal van een van elkaar afscheidnemend liefdespaar, waarvan de vrouw als collaborateur de nodige oorlogstrauma's met zich mee draagt. Marguerite Duras schreef het prachtige scenario.

Op een paar dagen tijd mijn tweede van Resnais achter de kiezen na L'Année Dernière à Marienbad (1961). De andere 21 films hier op MM zijn minder gekend waarbij dan zijn meest gequoteerde slechts 58 stemmen telt. Met Hiroshima MON amour levert Resnais opnieuw een bijzondere film af. De gebeurtenissen van Hiroshima zijn sowieso een emotioneel historisch thema en Resnais koppelt daar de liefde aan vast. De film bestaat afwisselend uit beelden uit het verleden, beelden over Hiroshima en de dialogen tussen een koppetje. Emotie en diepgang staan hier centraal en het is vooral Riva die het beste van zichzelf geeft en nog meer dan Okada op de voorgrond treedt in de film. De film is een esthetische poëtische ervaring van de verschrikkingen van de aanval op Hiroshima en de traumatische ervaringen die de overlevenden en nabestaanden ondergingen en met uitbreiding de trauma’s die werden opgelopen door de oorlog tout court. De liefde is paradoxaal en de vrouw vreest dat ze haar oude liefde zal vergeten door een nieuwe liefde op te starten. Knappe film van Resnais al was ik niet altijd even aandachtig aan het volgen. Sterk, maar er schort iets aan om het een meesterwerk voor mij van te maken, alleen kan ik de vinger niet op de wonde leggen ...